Diabetycy uważają, że osoby, które w swojej rodzinie posiadają osoby chore na drugi typ cukrzycy nie muszą zachorować. Owszem, geny zostały przekazane, jednak prawidłowa dieta i utrzymanie odpowiedniej masy ciała, połączone z aktywnością fizyczną może zapobiec rozwojowi tej choroby.

Jeśli wiesz, że jesteś genetycznie obciążony – pilnuj się. Kiedy jednak powinieneś się zacząć martwić? Jeśli zauważysz u siebie poniższe objawy. Pamiętaj, że cukrzyca typu 2 rozwija się stopniowo, w związku z czym musisz bacznie obserwować swój organizm. Jeśli nie zauważysz u siebie żadnych skoków glukozy, możesz nie wiedzieć, że w danym momencie rozwija się cukrzyca. Dopiero kiedy pojawi się skok glukozy, uwidocznią się objawy, które jasno dadzą do zrozumienia, że chorujemy na to schorzenie. Jeśli zatem w Twojej rodzinie choroba ta przekazywana była z pokolenia na pokolenie – nie zwlekaj – idź się przebadać, szczególnie jeśli zauważyłeś u siebie takie czynniki jak otyłość, nadciśnienie tętnicze czy problemy z sercem. Ważne zatem jest okresowe przeprowadzanie badań, które jasno określą, czy pojawiła się u nas cukrzyca, czy jednak mamy się dobrze.

Nawet, jeśli badania nic nie wykazały, warto obserwować zachowania organizmu. To właśnie on daje pierwsze sygnały, że coś jest nie tak. Do objawów, które powinny nas zaniepokoić należą: częste oddawanie moczu, nadmierne pragnienie, infekcja układu moczowo-płciowego, osłabienie organizmu. Co ciekawe – u chorych, u których długi czas utrzymuje się wysokie stężenie glukozy we krwi, można zaobserwować utratę masy ciała. Jest ona wynikiem niedoboru insuliny. Oznacza to, że glukoza nie jest wykorzystana jako środek energetyczny, bo nie jest wprowadzona poprzez insulinę do komórek organizmu.

Jak zatem widać, warto obserwować własny organizm, bo tylko w takim przypadku jesteśmy w stanie odkryć, że coś dzieje się nie tak. Odpowiednio wczesna reakcja pozwala nam wykryć i zapobiec dalszemu rozwojowi choroby. Warto obserwować i profilaktycznie się badać.