Cukrzyca typu 2 nie musi być groźna. Wystarczy odpowiednio wcześnie ją wykryć i stosować się do zaleceń specjalistów, którzy nas prowadzą. Trzeba pamiętać, że nie tylko postępowanie farmakologiczne będzie tutaj ważne. W praktyce okazuje się, że odpowiednia dieta i wysiłek fizyczny, to klucz do sukcesu. Metody niefarmakologiczne, jak odpowiednia edukacja połączona z wszczepianiem świadomości chorym ma ogromne znaczenie w leczeniu. Chory, który świadomy jest konsekwencji nieposłuszeństwa o wiele lepiej reaguje na porady lekarza.

Poza leczeniem samej cukrzycy, chory powinien mieć na względzie czynniki ryzyka innych chorób, które ujawniają się wraz z cukrzycą albo jeszcze przed nią. Mowa tutaj o schorzeniach układu naczyniowego czy serca.

Jak wspomnieliśmy wyżej – zaangażowanie pacjenta jest kluczowe podczas leczenia cukrzycy typu 2. Farmakologia oraz dieta i aktywność fizyczna mogą zdziałać cuda. Jeśli jednak chory jest w poważnym stanie, konieczne jest wprowadzenie do leczenia insuliny, która wspomoże rozkład glukozy we krwi. Początki cukrzycy leczy się metforminą, która odpowiedzialna jest za zmniejszenie isnulinooporności. Jeśli wspomniany lek nie jest skuteczny, lekarz powinien wprowadzić kolejne specyfiki, które podawane są nawet podskórnie. Czasami okazuje się, że żadne tabletki nie są skuteczne. Oznacza to, że organizm całkowicie przestał wydzielać insulinę. Dochodzi wówczas do kolejnego etapu leczenia, o którym wspomnieliśmy wyżej – podawania insuliny.

Osoby cierpiące na cukrzycę powinny zdawać sobie sprawę z faktu, że jej rozwój powoduje spustoszenie w organizmie. Zaczyna się od problemów ze wzrokiem, czy nie gojeniem ran. Ci, którzy nie dbają o siebie często mają amputowane nogi, tracą całkowicie wzrok. Niektórym chorym szwankują również nerki. Dochodzi do sytuacji, kiedy muszą być dializowani. Jak zatem widać – z cukrzycą da się żyć, ale nieleczona może doprowadzić nawet do niespodziewanej śmierci.